ที่มา : ศักดิ์ บวร สภาพแวดล้อม ฉบับการ์ตูน บริษัท สำนักพิมพ์สมิต หน้า ๓๓ - ๔๒
เรื่อง ระบบวิวัฒนาการ ความพยายามของแต่ละชีวิต
ภายใต้อิทธิพลของชีวิต วัฏจักรสารเคมีที่มีอยู่ในโลกถูกสร้างขึ้น ถูกดัดแปลงและถูกเก็บรักษามาอย่างยาวนาน โดยตาข่ายที่ซับซ้อนของอินทรีย์สารจะเป็นตัวขับเคลื่อนธาตุจำเป็นที่มีอยู่เพียงน้อยนิด แต่ล้ำค่าเหล่านี้ไปทั่ว จนมีคำโต้แย้งว่าโลกของเราต่างหากที่มีพฤติกรรมเหมือนสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ยักษ์และเป็นตัวควบคุมวัฏจักรสารเคมีเพื่อประโยชน์ของตน
หรืออย่างน้อยนั่นก็เป็นมุมมองจากระยะไกล แต่เมื่อมีการมองว่าวัฏจักรไบโอ, จีโอ, และไฮโดรเคมีเป็น ระบบ และเมื่อมองจากแง่มุมของ ชีวิตเฉพาะตน มุมมองต่างๆ ในวัฏจักรของแหล่งสารเคมีที่กว้างใหญ่และไม่แน่นอนเหล่านี้จึงมีความแตกต่างกันเล็กน้อย นั่นคือชีวิตเฉพาะตนเป็นชีวิตที่เรียบง่ายกว่าและมีเป้าหมายที่เห็นแก่ตัวมากขึ้น
ชีวิตเฉพาะตนพยายาม กิน และ หลีกเลี่ยงการถูกกิน ให้ได้นานมากพอจนการ แพร่พันธุ์ ประสบความสำเร็จ (ลูกหลานที่มีชีวิตอยู่รอดมีจำนวนมากขึ้น)
แม้ชีวิตเฉพาะตนจะเป็นส่วนหนึ่งของระบบ แต่ความต้องการเฉพาะตนก็ไม่จำเป็นต้องเหมือนกับความจำเป็นของระบบ ยกตัวอย่างเช่น ชาวเกาะอีสเตอร์ต้องการเพียง ต้นไม้ต้นหนึ่งในแต่ละครั้ง เพื่อนำมาทำเป็นเชื้อเพลิงหรือสร้างบ้าน ในขณะที่ระบบของสังคมต้องการ ป่า มาสนองความต้องการของตน
ชีวิตเฉพาะตนถูกนำเข้าสู่ตาข่ายของระบบ อันได้แก่ครอบครัว ชุมชนเผ่าพันธุ์โลกของสิ่งมีชีวิต ซึ่งมีทั้งการส้างโอกาสและเป็นข้อจำกัดในขณะเดียวกัน พฤติกรรมต่างๆ ของพวกเราก็สร้างระบบต่างๆ ขึ้นมาด้วยเมื่อชีวิตเฉพาะตนแสดงบทบาทร่วมกับระบบ สิ่งที่ตามมาคือ วิวัฒนาการ
วิวัฒนาการ
ชีวิตเฉพาะตนแข่งขันกับผู้อื่นเพื่อแย่งชิงแหล่งทรัพยากร ด้วยเหตุผลที่ว่าทุกชีวิตต้องพยายามรักษาชีวิตของตนให้ยืนยาวมากพอเพื่อให้กระบวนการแพร่พันธุ์หรือการผลิตขึ้นมาใหม่เดินหน้าต่อไป แม้นั่นจะหมายความว่าสิ่งมีชีวิตอื่นๆ จะต้องหิวโหยก็ตาม
ชีวิตเฉพาะตนไม่เหมือนกันหมดทุกชีวิต เพราะแต่ละชีวิตจะมีการผสมผสานคุณสมบัติทางด้านพันธุกรรมที่แตกต่างกันเล็กน้อย ซึ่งคุณสมบัติที่ได้จากการผสมผสานเหล่านี้จะเป็นปัจจัยที่ช่วยให้เจ้าของอยู่ในฐานะ ผู้ได้รับการคัดสรรที่ได้เปรียบ สิ่งมีชีวิตที่โชคดีสามารถเข้าถึงแหล่งอาหารได้มากกว่า สามารถหลีกเลี่ยงสัตว์กินเนื้ออื่นๆ ได้ดีกว่า สามารถทนความร้อนและความหนาวเย็นรวมไปถึงการแพร่พันธุ์ได้ดีกว่า ผลก็คือ การแพร่พันธุ์ที่แตกต่างกัน ชีวิตเฉพาะตนที่มีคุณสมบัติเอื้ออำนวยจะแพร่พันธุ์ได้มากขึ้น ลูกหลานจำนวนหนึ่งได้รับการถ่ายทอดคุณสมบัติทางด้านพันธุกรรมที่ดี พวกเขาจึงแพร่พันธุ์ได้มากขึ้นด้วย เมื่อเวลาผ่านไปหลายชั่วอายุ ผู้ที่มีการปรับตัวได้ดีกว่าจะกลายเป็นประชากรส่วนใหญ่บางครั้ง ลูกหลานจะวิวัฒนาการไปเป็นสายพันธุ์ใหม่โดยสิ้นเชิง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น